زينب کبري (س) در بازار کوفه، آن خطبه عظيم را اساساً بر همين محور ايراد کرد:
يا اهل الکوفه، يا اهل الختل و الغدر، أتبکون؟
مردم کوفه وقتي که سرِ مبارک امام حسين را بر روي نيزه مشاهده کردند و دختر علی (ع) را اسير ديدند و فاجعه را از نزديک لمس کردند، بنا به ضجّه و گريه کردند.......
فرمود: أتبکون؟؛ گريه ميکنيد؟! فلا رقات الدمعه ولاهدئت الرنه؛ گريهتان تمامي نداشته باشد. بعد فرمود: انّما مثلکم کمثل التي نقضت غزلها من بعد قوة انکاثا تتّخذون ايمانکم دخلاً بينکم. اين، همان برگشت است؛ برگشت به قهقرا و عقبگرد.
شما مثل زني هستيد که پشمها يا پنبهها را با مغزل نخ ميکند؛ بعد از آن که اين نخها آماده شد، دوباره شروع ميکند نخها را از نو باز کردن و پنبه نمودن! شما در حقيقت نخهاي رشته خود را پنبه کرديد. اين، همان برگشت است. اين، عبرت است. هر جامعه اسلامی، در معرض همين خطر هست.
بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ 1377/02/18 در نماز جمعه تهران