ابوالفضل‌بن ابی‌نصر حافظ می‌گوید در کتاب عیسی‌بن ‌مریم عمانی خواندم که روزی از روز‌ها امام رضا(ع) بر مأمون وارد شد، در حالی‌که «زینب کذّابه» که ادعا می‌کرد دختر علی‌بن ابیطالب است و علی(ع) برای او دعا کرده که تا روز قیامت زنده بماند، نزد او بود. مأمون به امام رضا(ع) گفت: «به خواهرت سلام کن.» حضرت فرمود: «به خدا سوگند، او خواهر من نیست و علی‌بن ابیطالب پدر او نیست.» زینب هم گفت: «به خدا سوگند، او برادر من نیست و علی‌بن ابیطالب پدر او نیست.» مأمون گفت: «دلیل این سخن شما چیست؟» حضرت فرمود: «ما اهل بیت گوشتمان بر درندگان حرام است، او را پیش درندگان بینداز، اگر راست بگوید، درندگان از خوردن گوشتش خودداری می‌کنند.» زینب گفت: «با این شیخ (امام رضا) آغاز کن.» مأمون گفت: «سخن منصفانه‌ای گفتی.» حضرت فرمود: «باشد.» در این حال درِ جایگاه حیوانات وحشی را گشودند، آنان را مهیای غذا کردند و امام رضا (ع) به سوی آن‌ها پایین رفت. هنگامی که چشم آنان به حضرت افتاد، همه دم تکان دادند و در برابر حضرت سرِ تعظیم فرود آوردند. حضرت میان آن‌ها دو رکعت نماز خواند و از آنجا خارج شد. آنگاه مأمون به زینب دستور داد او پایین برود؛ اما امتناع کرد. از این رو، او را گرفتند، پیش آن‌ها افکندند، آن‌ها هم او را خوردند!

پس از آن مأمون بر این مقام حضرت حسادت ورزید. پس از مدتی امام رضا(ع) بر مأمون وارد شد و او را نگران یافت، به او فرمود: «تو را نگران می‌بینم.» مأمون گفت: آری، صحرانشینی به درِ دارالاماره آمده، هفت تار مو به من داده و معتقد است این‌ها از محاسن رسول خداست و درخواست جایزه کرده است. اگر راست بگوید و من به او جایزه ندهم، شرافت (نسبی) خود را زیر پا گذاشته‌ام. اگر دروغ بگوید و به او جایزه بدهم، مرا به استهزا گرفته است. نمی‌دانم چه کنم!

امام رضا(ع) فرمود: «مو‌ها را به من بده. وقتی آن‌ها را دید، بویید و فرمود: «این چهار تار مو از محاسن رسول خداست، اما بقیه از محاسن او نیست.» مأمون گفت: «از کجا می‌گویی؟» فرمود: «آتش بیاورید.» مو‌ها را در آتش افکند. آن سه تار موی بدلی سوخت و آن چهار تار موی اصلی سالم ماند و آتش بر آن‌ها تأثیری نداشت.مأمون گفت: «آن صحرانشین را بیاورید.» وقتی در برابر او ایستاد، دستور داد گردنش را بزنند. صحرانشین گفت: «به چه جرمی؟» مأمون گفت: «درباره مو‌ها راستش را بگو.» گفت: «چهار تار مو از محاسن رسول خدا (ص) و سه تار آن از محاسن خودم است.»

منبع: کتاب مستدرک عوالم‌العلوم، محقق: آیت‌الله سید محمدباقر موحد ابطحی اصفهانی، انتشارات بنیاد بین‌المللی فرهنگی هنری امام رضا

منبع: فارس

در دین مبین اسلام، در تصمیم گیری بر مشورت تاکید می شود و استفاده از تجربه دیگران، فرصتی ارزشمند تلقی می شود. پیامبر (ص) خود با اینکه عقل کل بودند و با مبدا وحی ارتباط داشتند، در مسائل مختلف اجتماعی و اجرایی، در جنگ و صلح و امور مهم دیگر، به مشورت با یاران می نشستند. حتی گاه نظر آن ها را ترجیح می دادند، با اینکه مشکلاتی از این ناحیه حاصل می شد، تا الگویی برای مردم باشد، چرا که برکات مشورت از زیان های احتمالی آن به مراتب بیشتر است. (۱)

حضرت رضا (ع) فرمودند: عقل پدرم با عقول همه مردم سنجیدنی نبود. با این حال گاهی با غلامان خود مشورت می کرد. به وی می گفتند که آیا با چنین فردی مشورت می کنی؟ می فرمود: «چه بسا که خداوند زبان او را به مصلحت می گشاید.» چه بسیار که آنان چیز هایی به حضرت تذکر می دادند و حضرت آن ها را در کشت و زرع خود به کار می بست. (۲)

معمر ابن خلاف می گوید: غلامی از حضرت رضا (ع۹ به نام سعد از دنیا رفت. حضرت فرمودند: مردی صاحب فضل و امانت به من نشان ده تا او را به جای سعد برگزینم. [با شگفتی] عرضه داشتم: من به شما نشان دهم؟! امام مانند اشخاص غضبناک فرمودند: رسول خدا (ص) با اصحاب خود مشورت می کرد. سپس آنچه اراده اش تعلق می گرفت، بر اجرای آن جدیت می ورزید. (۳)

۱ ـ تفسیر نمونه،ج ۲۰،ص ۴۶۳

۲ ـ بحار الانوار، ج ۷۲، ص ۱۰۱

۳ ـ همان

سبک زندگی. منشور زندگی در منظر امام رضا (ع)، محمد باقر پور امینی

در صبحگاه روز سوم ربیع الاول مثل هر سال پرچم حرم رضوی و پوشش سیاه ضریح و گلدسته های حرم امام رضا (ع) تعویض شد.

در این مراسم پرچم سیاه پس از  ۶۳ روز عزای اهل بیت به پرچم سبز تعویض شد. سابقه ی تعویض پرچم حرم رضوی به دوران صفویان بر می گردد ولی از زمان انقلاب اسلامی تا حالا شیوه تعویض پرچم تغییری نکرده است.

پرچم حرم رضوی در ایام شهادت معصومین (ع) به رنگ سیاه و در بقیه ایام به رنگ سبز تعویض می شود.

دلم کنار درگه تو خانه کرده است
مرا هوای  صحن تو دیوانه کرده است
هر آنکه اذن دخول تو خواند گفت
ببین مرا که عشق تو پروانه کرده است
همیشه بین بهشت می ماند
کبوتری که رو به حرم لانه کرده است
دل کبوتران حریمت چه می شود
مرا ز خویش که بیگانه کرده است
تمام شاه و گدا زائران کوی تو اند
گدای تو سر شاهانه کرده است
گدای درگه تو مثل باران است
که او هوای خلق کریمانه کرده است
عباس نعمتی

یا ایها الرضا به دل من رضا بده

در مشهد ت برات کعبه کرب و بلا بده
این دل ز دوری رخ یارم مریض شد
ما را به گنبد و صحنت شفا بده
مردیم بسکه کشیدیم انتظار
در این شب ربیع مژده دیدار ما بده
عباس نعمتی

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

السـلام ای زائران حضرت شمس الشـموس

السـلام ای خـادمـان درگـه سـلطان تـوس

صـبح و شـب با صـور اسـرافیـلی نقـاره ها
میشونداینجا ملائک پای بوس و خاکبـوس

نغـمـه بـخـوان از دل و جــان
تا بگیـرد لهـجـه خورشـید لحـن خـادمان

طاق نصـرت بسـته چـون رنگیـن کمـان
هـفـت آسـمـان
بـر ســر در ایـن آسـتـان
می شــود بال ملائـک خـادمان را سـایـبـان

میدرخشـد چـون سـتـاره گِـرد خورشـیـد ولـا
کـفشـدار و خـادم و فـراش و دربـان رضـا

نـغـمـه بـخـوان از دل و جــان
تـا بـگیـرد لهـجـه خورشـید لحـن خـادمان