خاطره آیت الله مهدوی کنی از ۱۵ خرداد سال ۴۲

آیت الله مهدوی کنی رئیس مجلس خبرگان رهبری دیروز ۱۴ خرداد بعد از بازگشت از مراسم ارتحال امام خمینی (ره) به منزل در ساعت ۱۵ در اثر حمله به بیمارستان بهمن تهران منتقل شدند.ایشان در حال حاظر در بخش ICU در کما به سر می برند.

به گزارش ایسنا دکتر فضل الله صفی پزشک معالج آیت الله مهدوی کنی گفت: وضعیت آیت الله رضایت بخش است امام چندان مطلوب نیست.

وی با بیان این که هنوز درستگاه های پزشکی به ایشان متصل است گفت: باید صبر کنیم تا ببینیم سیر بیماری آیت الله طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت آینده مشخص شود.

تا کننون شخصیت هایی چون حجت‌الاسلام والمسلمین محمدی گلپایگانی رئیس دفتر رهبر معظم انقلاب به نمایندگی از رهبر انقلاب، دکتر روحانی رئیس جمهور، هاشمی رفسنجانی رئيس مجممع تشخیص مصلحت نظام، محمد باقر قالیباف شهردار تهران، محمد شریعتمداری معاون اجرایی رئیس جمهور، امیر عطاالله صالحی فرمانده کل ارتش، محمد شریعتمداری معاون اجرایی رئیس جمهور و شخصیت های دیگری از ایشان عیادت کرده اند.

 

 

بلافاصله همین خبر که در بازار پخش شد، اول صبح بود که تازه بازاری ها شروع می کردند به کار، یک دفعه تمام مغازه ها بسته شد و همه به خیابان ها ریختند، من می دیدم از طرف بازار جمعیت به طرف میدان ارک و خیابان ناصر خسرو و خیابان بوذرجمهری سابق می آید که اکنون به همین مناسبت (اسم آن خیابان را) پانزده خرداد می گویند. من اوایل خیابان 15 خرداد فعلی بودم، داشتم تلفن می زدم که اولین حمله پلیس را مشاهده کردم.دولت و پلیس همچنین حرکتی را قبل از آن انجام نداده بودند؛ یعنی آن حرکت عکس العملی در برابر حرکت عمومی مردم بود. بعد از آن من به توصیه دوستان و طلاب به مدرسه مروی رفتم. در آغاز حمله در مدرسه باز بود.یکی دو بار نیروهای پلیس به مدرسه حمله کردند؛ یعنی مردم را دنبال می کردند، داخل کوچه مروی می آمدند ومردم به طرف مدرسه می آمدند، پناه می گرفتند، آنها (پلیس ها هم) به مدرسه می آمدند، منتها داخل مدرسه نیامدند و متعرض کسی نشدند، ولی صدای تیراندازی ها مکرر همان طور می آمد تا ساعت پنج بعدازظهر مکرر به گوش می رسید. یادم است که سرو صدای تظاهرات و تیراندازی شنیده می شد، منتها صبح شدت بیشتری داشت. در آن هنگام من شعار "یا مرگ یا خمینی" را شنیدم که در کلمات مردم بود.

ایشان در ادامه در خصوص دستاوردهای 15 خرداد اشاره می دارد که: بی تردید حرکت 15 خرداد دست آوردهایی برای نهضت امام به دنبال داشت. هر چنددر این حرکت گروهی از مردم شهید و گروهی دستگیر شدند و قیام عمومی ظاهراً سرکوب شد، ولی این گونه تحلیل چیزی بود که رژیم آن را تبلیغ می کرد و این حرکت راساخته و پرداخته گروهی خرابکار و کمونیست ها اعلام کرد. آتش زدن بعضی از کتابخانه های عمومی را با مواد آتش زا دلیل بر این ادعا عنوان می کرد. رژیم می گفت مردم ایران هیچ گاه دست به خرابکاری نمی زنند و مواد آتش زا در دسترس عامه مردم نیست، ولی طرفداران امام این گونه اعمال را کار خود رژیم می دانستند و می گفتند رژیم برای اینکه نهضت را مشوّه نشان دهد به این قبیل کارها متوسل میشود. تبلیغات رژیم در اذهان ساده اندیشان و رسانه های خارجی تا حدودی مؤثر بود و مورد قبول واقع شد، لکن نفوذ امام و روحانیت انقلابی در میان مردم جای خود را باز کرده بود و مسلمانان مبارز انقلابی- که در متن نهضت بودند- تحت تأثیر تبلیغات دولت واقع نمی شدند و مسئولان بلند پایه رژیم این مطلب را می دانستند که آنها با این ترفندها می خواهند چهره نهضت و رهبران آنها را مشوه و وابسته نشان دهند، ولی مردم به رهبران نهضت ایمان داشتند و این حرکت را یک حرکت خودجوش دینی و ملی دانسته تبلیغات رژیم آنها را درکار خود مصمم تر می کرد.

 

منبع: مهر